| Hafta |
Konu |
Ön Hazırlık |
| 1) |
• Dersin içeriğini açıklar
• Ders kitapları ve ekstra ders materyalleri hakkında bilgilendirir
• Ders programını açıklar
• Not ve değerlendirme sistemini açıklar
• Siyasal aktörleri inceler
• Dersin kavramsal çerçevesini belirler
• İzleğin içeriğini açıklar
• Ders kitapları ve yazarlarının önemini açıklar
• Ekstra ders materyallerini sıralar
• Türkiye’deki siyasal aktörleri tanır
|
Okuma: Özbudun (2011), s. 3-10.
Kabasakal (1991), s. 11-21.
|
| 2) |
• Siyasi parti sistemlerini açıklar
• Siyasal sistemin işleyişini inceler
• Siyasi parti kavramını tanımlar
• Siyasal partilerin oluşumunu tanır
• Siyasi partilerin işlevlerini ve işleyişlerini tartışır
• Türkiye’deki siyasal parti sistemini inceler
• Türkiye’deki siyasal sistemin içeriğini ve işleyişini tanır
• Türkiye’deki siyasal partilerin oluşumunu tartışır
• Türkiye’deki siyasal partilerin işlevlerini işleyişlerini tanır
• Türkiye’deki siyasal partileri karşılaştırır
|
Okuma: Çarkoğlu (2000), s.104-113 |
| 3) |
• Siyasal partilerin görevlerini tanımlar
• Siyasal Partiler Kanunu üzerinden Türkiye’deki siyasal partilerin teşkilatlanmasını inceler
• Siyasal Partiler Kanunu üzerinden Türkiye’deki siyasal partilere üye olma şartlarını sıralar
• Türkiye’deki siyasal partilerin iç yönetim mekanizmalarını tanır
• Türkiye’deki siyasal partilerin yönetimlerini parti tüzükleri üzerinden karşılaştırır
• Türkiye siyasal parti sisteminin sorunlarını inceler
• Türkiye’deki siyasal partilerin örgütlenmesini demokrasi bağlamında tartışır
• Türkiye’de siyasal partilere üye olma şartlarını sınıfsallık bağlamında tartışır
• Türkiye’deki siyasal partilerin yönetim mekanizmalarının demokrasi ile olan ilişkisini karşılaştırır
• Türkiye’deki siyasal parti örgütlenmesindeki değişimleri tarihsel bir perspektifle açıklar
|
Okuma: Çarkoğlu (2000), s.33-56, s.75-104. |
| 4) |
• Demokratik siyasal sistemleri tanımlar
• Demokratik siyasal sistemlerde parti içi yönetimin esaslarını sıralar
• Siyasal partilerin teşkilatlanmasını demokrasi bağlamında tartışır
• Siyasal parti liderliğini otoriterlik ve demokratlık üzerinden karşılaştırır
• Siyasal parti liderinin partideki haklarını inceleyerek parti içi demokrasi kavramını tanır
• Türkiye’deki siyasal parti sistemi demokrasi bağlamında tartışır
• Türkiye’deki siyasal partilerin iç yönetimlerini karşılaştırır
• Türkiye’deki siyasal partilerin, parti liderliğine biçtiği rolü değerlendirir
• Türkiye’deki siyasal parti liderlerinin görevlerini demokratik işlerlik bağlamında tartışır
• Türkiye’deki partilerin parti içi demokrasiyi ne derece işletmekte olduklarını tartışır
|
Okuma: Özbudun (2011), s. 10-19.
Kabasakal (1991), s. 23-76.
|
| 5) |
• İkinci Mahmut dönemi ile başlayan, 19. yüzyıl boyunca devam eden Osmanlı İmparatorluğu’ndaki modernleşme hareketlerini değerlendirir
• 1876’daki ilan edilen Birinci Meşrutiyet’in klasik Osmanlı siyasal yönetim biçimine getirdiği farklılıklar sıralanır
• Yeni Osmanlılar ve Jön Türkler üzerinden siyasal anlamda 19. Yüzyıl Osmanlısı’nda üretilen entelektüel faaliyet incelenir
• İkinci Meşrutiyet’in siyasal parti sistemi açısından sundukları değerlendirir
• İkinci Meşrutiyet döneminde ortaya çıkan siyasal partiler ve yapılan seçimler incelenir
• 19. Yüzyılda başlayan modernleşme hareketlerinin Osmanlı yönetim yapısında ortaya çıkardığı yenilikler incelenir
• Birinci Meşrutiyet’le ortaya çıkan parlamentonun yapısı değerlendirir
• Yeni Osmanlılar’ın Birinci Meşrutiyet’le, Jön Türkler’in İkinci Meşrutiyet’le olan ilişkilerini karşılaştırır
• Jön Türkler üzerinden İttihat ve Terakki Partisi’nin ortaya çıkışını ve İkinci Meşrutiyet boyunca bulunduğu pozisyonu inceler
• Prens Sebahhatin’in Adem-i Merkeziyetçiliğini ve Osmanlı’da kurulan ilk muhalefet partisi olan Ahrar Fırkası’nı tanır
|
Okuma: Özbudun (2011), s. 19-21.
Kabasakal (1991), s. 77-110.
|
| 6) |
• İkinci Meşrutiyet’ten sonra ortaya çıkan Kurtuluş Savaşı dönemini inceler
• TBMM’nin kurulmasıyla birlikte ortaya çıkan parti sistemini tanır
• Birinci Meclis’te yer alan grupları tanır
• CHF’den farklı olarak ortaya çıkan muhalefet partilerini tanır
• Takrir-i Sükun Kanunu ile sistemin tek parti rejimine evrilişini değerlendirir
• Kurtuluş Savaşı dönemindeki siyasal yapının içeriğini inceler
• TBMM’nin açılması ile ortaya çıkan yeni işleyişin, İkinci Meşrutiyet döneminin yapısıyla devamlılıklar ve kopuşlar içerip içermediğini tartışır
• Birinci Meclis’te yaşanan Birinci Grup-İkinci Grup tartışmasını inceler
• Birinci Meclis’teki İkinci Grup ile Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası arasındaki ilişkiyi tanır
• Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası’nın kapatılması sonrası ortaya çıkan siyasi ortamı değerlendirir
|
Okuma: Özbudun (2011), s. 21-25.
Kabasakal (1991), s. 111-162.
|
| 7) |
• Tek parti sistemini tanır
• Türkiye’de tek parti döneminde yaşanan siyasi gelişmeleri değerlendirir
• Takrir-i Sükun Kanunu’nun öncesi ve sonrası üzerinden dönemselleştirme yaparak TBMM’deki siyasal parti sistemini tartışır
• İkinci Meşrutiyet döneminin siyasal sistemi ile TBMM’nin ortaya çıkardığı siyasal sistemi karşılaştırır
• Çok partili hayata geçiş öncesi yaşanan siyasi gelişmeleri değerlendirir
• Türkiye’de tek parti döneminde yaşanan reformları tanır
• Tek parti döneminde gerçekleştirilen reformların siyasal sistem açısından taşıdığı anlamı inceler
• 1924 Anayasası’nın hazırlanışını ve içeriğini tartışır
• Serbest Cumhuriyet Fırkası’nın kuruluşu ve kapatılışını açıklar
• Serbest Cumhuriyet Fırkası’nın kapanması sonrası oluşan parti-devlet bütünleşmesi üzerinden Türk siyasal sistemini tartışır
|
Okuma: Özbudun (2011), s. 29-36.
Kabasakal (1991), s. 163-224.
|
| 8) |
• Demokrasinin temel ilkelerini tanımlar
• Çoğulculuk ve çoğunlukçuluk ilkeleri arasındaki ilişkiyi inceler
• Çok parti sistemi ile demokrasi arasındaki ilişkiyi tartışır
• Demokratik sistemlerde denge ve kontrol aygıtlarının önemini ayrıştırır
• Türkiye’de ortaya çıkan çok partili sistemin demokrasinin temel ilkelerini ne derecede karşıladığını tartışır
• Demokrat Parti’nin ortaya çıkışını hazırlayan koşulları değerlendirir
• Çok partili hayata geçişle beraber Türkiye’deki siyasal sistemin kazandığı yeni boyutu tanır
• 1950-60 yılları arasında sürmüş olan DP iktidarını tanır
• 1950’lerin ikinci yarısından itibaren iktidar partisinin artan baskıcı yönetimini değerlendirir
• DP’nin iç yönetiminin parti içi demokrasiye uygunluğunu tartışır
|
Okuma: Özbudun (2011), s. 36-39. |
| 9) |
• Vize sınavı ile öğrenilenler değerlendirilir
• Farklı siyasal sistemleri karşılaştırır
• 19. Yüzyıl Osmanlısı’ndaki modernleşme hareketlerini, siyasal sistemi değiştirmeleri bağlamında inceler
• TBMM’nin kurulması sonrasında ortaya çıkan siyasal partileri açıklar
• Türkiye’de çok partili hayata geçişi demokrasinin temel ilkeleri bağlamında tartışır
• Vize Sınavı
• Türkiye’deki siyasal parti sistemini tarihsel biçimde değerlendirir
• Birinci Meşrutiyet ve İkinci Meşrutiyet arasındaki farkları, sundukları siyasi yapı açısından karşılaştırır
• Cumhuriyet Halk Fırkası’nı, Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası’nı, Serbest Cumhuriyet Fırkası’nı karşılaştırır
• Demokrat Parti iktidarı dönemini inceler ve siyasal sistemin demokratikliğini tartışır
|
|
| 10) |
• 1961-71 yılları arasındaki darbe sonrası dönemde Türk siyasal sisteminin yapısını değerlendirir
• 27 Mayıs 1960 darbesi ile sivil yönetimin askıya alınmasını inceler
• 1961 Anayasası’nın getirdiği çift meclisli siyasal yapıyı tanır
• 1961 Anayasası’nın sunduğu görece özgürlük ortamında ortaya çıkan siyasal partileri tanır
• 1960’larda kurulan koalisyon hükümetlerinin yoğunlaştığı politik ve ekonomik konuları tanır
• 1961-71 yılları arasındaki darbe sonrası dönemde Türkiye’deki siyasal partileri inceler
• Demokrat Parti’nin devamı niteliğindeki Adalet Partisi’nin yönetim mekanizmasını, 1961-71 yılları arasındaki pozisyonunu değerlendirir
• Türkiye İşçi Partisi’nin kuruluşunu, mecliste yer buluşunu ve etkili muhalefetini inceler
• Cumhuriyet Halk Partisi’nin 1961-71 periyodundaki yapısını tartışır
• Cumhuriyetçi Köylü Millet Partisi’nin kuruluşunu ve üye profilini inceler
|
Okuma: Özbudun (2011), s. 39-43. |
| 11) |
• 1971-80 yılları arasındaki askeri darbe sonrası dönemde Türk siyasal sisteminin yapısını inceler
• Darbe sonrasında Nihat Erim başkanlığında kurulan partiler üstü hükümeti inceler
• 1973 seçimleri sonrasında mecliste sandalyeye sahip olan partileri değerlendirir
• 1977 seçimler sonrası oluşan meclis profilini inceler
• Partilerin yereldeki örgütlenme stratejilerini açıklar
• 1971’den 1980 darbesine kadar geçen dönemde Türkiye’deki siyasal partileri değerlendirir
• 1971’de kurulan partiler üstü hükümetin yapısını demokrasi ve otoriterlik bağlamında tartışır
• Türkiye siyasetinde siyasal İslam’ın ortaya çıkışını, Milli Nizam Partisi’nin kuruluşu ve devamı olan Milli Selamet Partisi’nin gelişimi paralelinde değerlendirir
• 1960 ve 1971 darbeleri sonrasındaki siyasal partilerin durumunu karşılaştırır
• 1980 darbesi öncesinde Türkiye’deki ekonomik, politik ve toplumsal yapıyı inceler
|
Read: Zürcher (2004), pp. 278-338. |
| 12) |
• 1980-2002 yılları arasındaki dönemde Türk siyasal sisteminin yapısını değerlendirir
• 12 Eylül 1980 darbesi ile sivil yönetimin askıya alınmasını ve oluşan askeri hükümeti inceler
• 1980’ler ve 90’larda kurulan yeni partileri açıklar
• 28 Şubat 1997 askeri muhtıra sonrası kapatılan partileri ve yaşanan siyasal değişimi tartışır
• Adalet ve Kalkınma Partisi’nin kuruluşuna zemin hazırlayan siyasal gelişmeleri değerlendirir
• Kürt siyasal hareketindeki siyasi figürlerlerin Türkiye siyasi sahnesine çıkmasını, bu dönemde yer aldıkları ve kurdukları partileri inceler
• 1980-2002 yılları arasındaki dönemde Türk siyasal partileri inceler
• CHP’nin yeni dönemdeki yönetimini ve işleyişini değerlendirir
• Bülent Ecevit başkanlığında kurulan Demokratik Sol Parti’nin yönetimini, tüzüğünü ve söz konusu dönemde gerçekleşen seçimlerdeki başarı ve başarısızlıklarını açıklar
• Milli Selamet Partisi’nin devamı niteliğindeki Refah Partisi’nin kuruluşunu ve 90’lardaki yükselişini ve 28 Şubat sonrası kapatılmasını tartışır
• ANAP ve DYP’nin siyasal pozisyonlarını ve söz konusu dönemde gerçekleşen seçimlerdeki oy oranlarını inceler
|
Okuma: Özbudun (2011), s. 46-65. |
| 13) |
• 2002-2011 yılları arasındaki dönemde Türk siyasal sisteminin yapısını değerlendirir
• 2002 yılında kurulan AKP’nin geçmiş partilerle olan ilişkisini tartışır
• Siyasal İslam’ın 1980 sonrası dönüşen karakterinin 2000’deki yansımalarını Türkiye bağlamında inceler
• AKP hükümetleri dönemindeki ana muhalefet partisi CHP’nin işlevini ve işleyişini değerlendirir
• Kürt siyasetinin TBMM’deki temsiliyetinin toplumsal ve siyasi yansımalarını inceler
• 2002-2011 yılları arasında kurulan AKP hükümetlerini demokrasi ve otoriterlik açısından karşılaştırır
• AKP’nin parti tüzüğünü ve üye profilini değerlendirir
• Küresel ekonomi ve siyasetin Türkiye siyasetindeki yansımalarını tartışır
• 27 Nisan 2007 e-muhtıranın Türkiye siyasetine olan etkileri değerlendirir
• Ordu-siyaset ilişkisinin 2007 sonrası dönüşümünü tartışır
|
Okuma: Özbudun (2011), s. 66-87. |
| 14) |
• 2011 yılından günümüze kadarki dönemde Türk siyasal sisteminin işleyişini ve dönüşümünü tartışır
• AKP’nin 2011 sonrası yürüttüğü politikaların dönüşümünü 2011’in öncesine göre kıyaslar
• CHP’de 2011 sonrası yaşanan dönüşümü inceler
• Kürt siyasal hareketinin bir siyasi parti olarak 2015 seçimlerine katılıp, meclise girmesini değerlendirir
• Mecliste yer almayan siyasal partilerin konumunu değerlendirir
• 2000’lerinden başından bu yana sürmekte olan tek parti hükümetinin, siyasal sistem açısından etkilerini inceler
• 2011 sonrasında kurulan hükümetin politikalarını demokrasi ve otoriterlik açısından tartışır
• Mecliste yer alan muhalefet partilerinin parlamenter sistem içindeki kontol ve denge işlevinin uygulamadaki işlerliğini tartışır
• BDP’nin üye profilini, parti tüzüğünü ve programını inceler
• Kasım 2015 genel seçimi sonuçlarını siyasal, ekonomik ve sosyal açıdan değerlendirir
|
|
| 15) |
• Bilgiler final sınavı ile ölçülür
• Türkiye’deki siyasal parti sistemini tarihsel biçimde değerlendirir
• Türkiye’de siyasal İslam’ın siyasal parti kanalıyla gelişimini tanır
• 1980 sonrası Türkiye’deki siyasal partilerin durumunu değerlendirir
• Kürt siyasal hareketinin yükselişini bu hareketin kurduğu siyasal partiler üzerinden değerlendirir
• Final Sınavı
• CHP’de 1960’ların ortalarında biçimlenen ortanın solu söylemini açıklar
• 1980 darbesi sonrasında kapatılıp açılan ya da siyaset arenasına yeni katılan partilerin işleyişlerini örnekler üzerinden tartışır
• MNP, MSP, RP, FP, SP üzerinden Türkiye’de siyasal İslam kimliğini öne çıkaran partilerin yükselişini tartışır
• 2002-2015 yılları arasında kurulan AKP hükümetlerini inceler
|
|
| Ders Notları / Kitaplar: |
Özbudun, Ergun, Party Politics and Social Cleavages in Turkey, (2013), USA: Lynn Rienner Publishers ISBN: 9781588269003
Özbudun, Ergun, Türkiye’de Parti ve Seçim Sistemi, (2011), İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
ISBN: 9786053992240
|
| Diğer Kaynaklar: |
Hale, William, Özbudun, Ergun (2009), Islamism, Democracy and Liberalism in Turkey: The Case of the AKP, London, New York: Routledge.
Zürcher, Erik J., (2004), Turkey: A Modern History, London, New York: I.B. Tauris.
Çarkoğlu, Ali; Erdem, Tarhan; Kabasakal, Mehmet ve Gençkaya, Ömer Faruk (2000), Siyasi Partilerde Reform, TESEV Yayınları, İstanbul: Acar Matbacılık
Kabasakal, Mehmet (1991) , Türkiye’de Siyasal Parti Örgütlenmesi, İstanbul: Tekin Yayınevi
Kabasakal, Mehmet (der) (2013), Türkiye’de Siyasal Partiler, İstanbul: Okan Üniversitesi Yayını.
Yücel, Serhan (2006), Türkiye’nin Siyasal Partileri (1859-2006),İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım Ltd. Şti
|
| |
Dersin Program Kazanımlarına Etkisi |
Katkı Payı |
| 1) |
1. Kişilerarası iletişime dair kuramları kavrama,
2. Halkla ilişkiler ve reklamcılığın temel kavramlarını ve uygulamalarını tanımak,
|
|
| 2) |
1. İletişimin temel ilke ve prensiplerini anlama ve bu doğrultuda bakış açısı geliştirme,
2. İletişim alanındaki kuramsal yaklaşımları kavrayabilme ve yorumlayabilme,
3. Kitle iletişim kuramlarını ve bunların profesyonel iletişimcilerin etkinlikleriyle arasındaki ilişkiyi kavrama ve tartışma,
4. İletişim bilimi, işletme yönetimi, pazarlama, sosyoloji, örgütsel davranış, ekonomi, siyaset bilimi, hukuk, bilimsel araştırma ve kültürel çalışmalar vb. alanlara ait bilgileri halkla ilişkiler ve reklamcılık disiplini içinde kullanma,
5. Tüm pazarlama iletişimi unsurlarını bilme; reklam, halkla ilişkiler, satış, doğrudan pazarlama konularında ve e-iletişim konusunda strateji geliştirme, araştırma, planlama ve uygulama,
6. Veri derleme, uygulama, çözümleme ve sonuçları yorumlama,
7. Temel davranış bilimlerini alanına uygulayabilme ve problem çözebilme.
8. Halkla ilişkiler kampanyaları ile ilgili planlama, tanımlama, modelleme ve çözme becerisi,
9. Bir işletme fonksiyonu olan halkla ilişkiler ile yönetim arasındaki etkileşimi anlama,
10. Başarılı bir halkla ilişkiler uygulaması için gerekli araştırma, amaçları tanımlama, hedef kitleleri ve bunlara uygun mesajları belirleme, doğru mecraları seçme ve sonuçları değerlendirme,
11. Reklam kampanyaları ile ilgili planlama, tanımlama, modelleme ve çözme becerisi,
12. Reklam sektöründe yönetsel becerileri edinebilme ve kullanabilme,
13. Medya araştırması, planlaması ve satın alma bilgi ve becerisi,
14. Çeşitli reklam mecraları için reklam materyallerini tasarlayabilme ve uygulayabilme |
|
| 3) |
1. Konuşmalar ve toplantılar için uygun duyuru metinlerini ve görsel araçları kullanarak etkin sunum yapma; kendini ifade edebilme ve bir projeyi sunabilme,
2. Bir ekip üyesi olarak çalışmak ve sorumluluk almak,
3. Halkla ilişkiler alanını etkileyecek siyasi, ekonomik ve teknolojik tüm gelişmeleri değerlendirerek kurumlardaki olası krizleri çözme ve yeni duruma koşut stratejiler üretme,
4. Başarılı kurumsal iletişimin unsurlarını tanıma, anlama ve tasarlama,
5. Belirtilen ya da hissettirilen gereksinimleri karşılayabilecek, kabul edilmiş profesyonel standartlara uygun halkla ilişkiler hizmetleri geliştirmesi,
6. Yaratıcı düşünce yöntem ve tekniklerini uygulayabilme |
|
| 4) |
1. Haber alma sürecinde medya okuryazarlığı becerilerini kavrama,
2. Halkla ilişkiler, reklam ve siyaset arasındaki kavramsal bağlantıları kavrama,
3. Reklamcılığın dönemsel süreçlerine ilişkin bilgi sahibi olma ve yorumlama,
4. Reklam uygulamaları için gerekli pazar araştırmalarını tanımak ve reklamcılık açısından değerlendirebilmek,
|
|
| 5) |
1. Eğitim, bilim ve teknolojinin gelişimini takip edebilme ve bu unsurların iletişim süreçleri ile etkileşimini tanıma ve betimleme,
2. Yeni yöntem ve teknolojileri takip eden, halkla ilişkiler, reklamcılık ve iletişim alanlarında uygulama,
3. Bilgi iletişim teknolojilerini reklam ve pazarlama kapsamında stratejik anlamda kullanabilme,
4. Görsel tasarım alanındaki çağdaş teknikleri ve yazılımları kavrayabilme ve kullanabilme,
5. Reklamcılık alanındaki ulusal ve uluslararası çağdaş sorunları, konuları takip edebilme,
6. Halkla ilişkiler uygulamalarıyla gerçek bir diyaloğun zihinsel, psikolojik ve moral şartlarını yaratmak ve mevcut tarafların kendi durumlarını ve görüş açılarını açıklamaya hakları olduğunu kabul etme,
7. Halkla ilişkiler uygulamalarında gerçeği önemseme, doğrulanabilir ve yerleşmiş gerçeklere dayanmayan bilgileri yaymama,
8. Gençlerin ve çocuklarla ilgili ürünlerin tanıtılması için hazırlanan halkla ilişkiler mesajlarında, onların güven duygularını zedeleyecek, ruhsal ve fiziksel zayıflıklarını etkileyecek içerik bulunmamasına özen gösterme,
9. Mesleklerini icra ederken, ilgili tüm tarafların görüşlerinin adil bir biçimde temsil edilmesine özen gösterme,
10. Meslekleri gereği edinebilecekleri sır niteliğindeki bilgilerin gizliliği prensibine saygı gösterme,
11. Meslekleri gereği kurdukları iletişimin açık, doğru, iki yönlü ve tarafların tam anlamıyla bilgilendirilmesine dayalı olmasına özen gösterme,
12. Kişisel veya kurumsal düzeyde rekabet etmek gereken durumlarda, rekabeti haksız olarak etkileyecek kişisel/kurumsal bağlantılarını; ikincil olarak üstlenilmiş görevleri vb. bu amaca hizmet edecek şekilde kullanmama,
13. Kurum içi iletişimde ayrımcılığı engelleme ve pozitif ayrımcılığın gelişmesini destekleme,
14. İş dünyasında çevre sorunlarına karşı ihtiyati yaklaşımları destekleme,
15. Çevresel sorumluluğu arttıracak her türlü faaliyete ve oluşuma destek verme,
16. Çevre dostu teknolojilerin gelişmesini ve yaygınlaşmasını destekleme, |
|
| 6) |
1. Toplumsal organizasyonlar ve kurumlar, aile, dini kurumları tanıma ve bu kurumların iletişim ile ilişkisini anlama,
2. Ortak ve geniş bir bilgi temeline, akademik çalışmalara, araştırmalara, etik ilkelere ve performans denetimine dayalı halkla ilişkiler ve reklam uygulamaları gerçekleştirmek,
3. Halkla ilişkiler ve reklamda kalite kavramını tanımak ve kavramak,
4. Türkiye’deki ve dünyadaki marka yönetimi stratejilerini değerlendirme, marka stratejilerini uygulama ve çeşitli kampanyaların analizlerini yapma,
5. Kalite sertifikası almayı hedefleyen, standart değerlendirmeyi, performans denetimini ve kalite geliştirmeyi sürekli kılacak sitemleri uygulayabilmek,
6. Halkla İlişkiler mesleğini sadece kuruma değil topluma da faydasını gözeterek uygulama,
7. Reklamda hedef kitleye uygun mesajları belirleme ve doğru mecraları seçme ve sonuçları değerlendirme,
8. İletişim ve reklam alanına yönelik yasal düzenlemeleri yorumlayabilme,
9. Temel konkur ilkelerini tanımak, konkur süreçlerini yönetmek ya da bu süreçlerde görev alıp çalışabilmek,
10. Uluslararası Reklam Uygulama Esasları’ndaki etik ilkelerin tanınması; bu doğrultuda reklam uygulamalarını doğruluk, dürüstlük, toplumsal sorumluluk, çocukların ve gençlerin korunması, kişilik haklarına saygı, sağlık ve çevreye duyarlılık, tüketicinin korunması gibi konular açısından değerlendirebilme,
11. Tüm bireylerin İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’nden doğan haklardan yararlanmaları gerektiği inancıyla iletişim çalışmaları tasarlama, planlama, uygulama ve değerlendirme,
12. İletişim faaliyetlerinde insan onurunu korumak ve saygı göstermek, herkesin kendi yargısına kendisinin varmasını sağlamak,
13. Halkla ilişkiler uygulamalarında bütün koşullar altında hem hizmet ettiği kuruluşun hem de bu kuruluşun hizmet ettiği halk topluluklarının karşılıklı çıkarlarını gözetecek şekilde davranma,
14. Halkla ilişkiler ve reklamcılık mesleğini kamuoyunun çıkarılarını zedelemeyecek şekilde icra etme,
15. Mesleki faaliyetleri sırasında karşılıklı anlayış yaratmayı hedefleyerek kurdukları iletişimin, hem yasal hem de ahlaki açıdan toplumun kültürel değer ve inançlarını zedeleyici nitelikte olmamasını gözetme,
16. Çalışmaları esnasında Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu maddelerine uyum içinde davranma,
17. Meslek ahlakı ilkelerine ters düşecek görevleri kabul etmeme,
18. Mesleğin itibarını ve saygınlığını korumak ve yükseltmek için çalışma,
19. Meslektaşlarının itibarını zedeleyecek yorumlarda ve davranışlarda bulunmama,
20. Medyanın haber alma ve kamuoyunu bilgilendirme özgürlüğü ile Basın Meslek İlkeleri'ne saygı gösterme,
21. Bloglar, forumlar, video ve fotoğraf paylaşım siteleri, sosyal paylaşım ağları ve benzeri sosyal medya araç ve ortamlarının kamuoyunun bilgilendirilmesi ve kamuoyu görüşlerinin yansıtılması açısından zenginleştirici nitelikte olduğundan hareketle; bu ortamlardaki mesleki faaliyetlerde kimlikleri ve/ya temsil edilen kişi ve kurumların kimliklerini şeffaflık ilkesi doğrultusunda açıklama,
22. Kamuoyunu ya da onun temsilcilerini yanıltmama,
23. Şantaj, rüşvet ve baskı kullanmama,
24. Halkla ilişkiler uzmanı olarak bir müşteri ya da işverenle nicel sonuçları garanti eden bir sözleşme imzalamamak,
25. Sosyal kurallara aykırı, dürüst olmayan, insan onurunu ve karakterini zedeleyecek özellikteki girişim ve taahhütlerin içinde bulunmamak,
26. İş dünyasında ilan edilmiş insan haklarının desteklemesi ve bu haklara saygılı olma,
27. İş dünyasında insan hakları ihlallerinin suç ortağı olmama,
28. Her türlü çocuk işçi çalıştırılmasına karşı durma,
29. İş dünyasında yolsuzlukla mücadele etme,
30. İş dünyasında toplu müzakere özgürlüğünü destekleme,
31. Halkla İlişkiler ve reklam alanındaki etik ilkelerinin ihlal edilmemesi yönünde mesleki uygulamalar gerçekleştirme, |
|
T.C. İstanbul Okan Üniversitesi BİLGİ PAKETİ / DERS KATALOĞU
